Kreta: een reis met bridgers

Marina Wynants signaleert me een paar maanden geleden dat de bridgeclub van haar broer Dick een veertiendaagse reis naar Kreta gaat ondernemen, en dat ook niet-bridgers best mee kunnen. Dat interesseert me natuurlijk, en de prijs valt ook nog eens mee. Wij dus maandag 7 mei het vliegtuig in, naar Heraklion. Ons hotel ligt 30 kilometer nog oostwaarts, in Chersonissos, vlak bij de zee: waar kunnen we nog beter zijn? En ik zit in een groep, wat voor een rolstoelgebruiker niet echt onbelangrijk is. Hoofdzaak is natuurlijk het bridgen en de competitie die zal gespeeld worden, maar uitstappen zijn net zo goed gepland.

Paul Cézanne: De kaartspelers

Alleen valt het begrip 'groep' niet mee zoals ik het verwacht had, maar wie ben ik? Wat de groep bindt, is het spelen van het edele kaartspel waarvan al sprake, en voor de rest zijn die kaarters vrije individualisten die doen waar ze zin in hebben: 'vrijheid blijheid' is uiteraard een zeer legitiem devies. En ik moet natuurlijk net zo goed mijn vrijheid blij invullen. Ik maak dinsdag een rolstoelwandeling door het plaatsje: de lange straat is een aaneenschakeling van niets anders dan souvenirwinkeltjes, bars, hier en daar een bank met de hoognodige geldautomaten en zaken die quads en auto's verhuren.

 Traffic Car Rental: wat mij betreft een huis van vertrouwen

Schuin tegenover ons hotel - Silva Beach, maar er is geen bos in de buurt - zie ik zo'n verhuurbedrijf, en ik leg meteen een ToyotaYaris Automatic vast voor drie dagen: vrijdag, zaterdag en zondag zal ik mobiel zijn en kan ik Kreta buiten de 'holiday compound' gaan verkennen: de horizon en de blik verruimen heet dat dan. En ik bedenk gelijk een drietal bestemmingen: Heraklion met het Archeologisch Museum en Knossos voor de Minoïsche beschaving, en Agios Nikolaos, meer naar het oosten van het eiland. Ik heb weer interessante vooruitzichten!

Toyota Yaris: uitstekend vervoermiddel

Van mijn rolstoelescapade steek ik ook al wat op: Chersonissos is niet alleen die lange mercantiele 'shopping lane' die toeristen moet verleiden, neen, die winkelstraat ligt in feite in drie deelgemeenten waarvan de oorspronkelijke kernen hoger ook de helling liggen, verder van de zee. Maar voor de toeristen en hun lieve geld is gewoon die lange fantasieloze straat dichter bij het strand aangelegd. Een schematische kaart duidt mooi aan wat er gebeurd is: de 'villages' liggen boven, en beneden is het een langgerekte badplaats met alle obligate neringdoeners. Het onderschrift op dat kaartje in in vier talen: Grieks natuurlijk, Engels, tot mijn verbazing ook Nederlands, en ten slotte Duits. En ons hotel blijkt dus in Koutouloufari te liggen.

De kaart van 'Chersonissos'

Fantasieloos noemde ik de straat: foto's ten bewijze:

Niet dadelijk duizelingwekkende architectuur is het, maar de hemel is blauw, de zon schijnt onverdroten en de temperatuur is zeer aangenaam: wat wil een Belg meer na zo'n miezerlente in eigen land? Je kunt natuurlijk ook vlak naast de zee lopen, en dan valt op hoe zuiver, helder en doorzichtig het water is: in Griekenland bestaan er ook dingen die het volle daglicht kunnen verdragen.

De transparante openheid van het Griekse zeewater

Ik neem me voor morgen en overmorgen verder te acclimatiseren, en het hotel, het 'resort' eens goed te verkennen. En te rusten en te lezen: reizen en toeristen mogen niet tot stress leiden, dat zou de ontkenning van de bedoeling zijn.