Agia Triada, achterzijde
De kerk ligt ook niet aan een ruim plein, wel gewoon aan een drukke straat, tussen de huizen zonder meer. Een foto van de witte façade nemen is dan ook niet goed mogelijk: toch is die meer dan de moeite waard. Boven de toegangspoort zie je al dadelijk een prachtige mozaïek, en Maria, Christus en de Heilige Johannes krijg je zo nog eens apart te zien.
Het grote mozaïek boven de poort
Het interieur van de kerk heeft ook meer kleur dan je bij ons gewend bent, minder beelden dan bij ons, maar meer versiering en afbeeldingen van heiligen: schilderijen en iconen. En op de preekstoel heeft de kunstenaars ook zijn fantasie kunnen laten gaan.
Preekstoel, versiering en licht in Agia Triada
Griekenland heeft geen reformatie en contrareformatie gekend, en of de barok er ooit veel invloed heeft gehad, is niet erg waarschijnlijk. Het resultaat is dat hun godsdienst het niet nodig had met alle macht en kracht te bewijzen dat het de enige ware was, dat hij beter was dan een andere. De orthodoxen hielden zich met zichzelf bezig, waarschijnlijk zijn ze nu meer zichzelf: hun kerken lijken mij serener dat veel van die gebouwen bij ons. Je voelt er toch een ander soort godsdienstigheid, zou ik zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten