En dat lukte best: ik kan het boerenwormkruid en de koningskaars makkelijk uit elkaar houden, ik heb liggend en ruig hertshooi thuis kunnen wijzen, langs de vaartdijk zelfs wilde cichorei gespot. Een bloem kon ik echter niet 'determineren': ook gezien naast het jaagpad van het Kempisch Kanaal, tussen het begin van het 'Bels Lijntje' en de vroegere 'Yzeren Brug' in Turnhout. Een prachtige bloem was het: je ziet ze een keer en je vergeet ze niet meer. In 2010 stond ze er weer, de laatste twee jaren helaas niet meer. Maar welke bloem was het? Niet te vinden: ze kwam nochtans in België voor, dat was heel zeker.
Bijna vier jaar later ben ik in Kreta. We verblijven in Chersonissos, in een hotel - holiday compound - met de naam Silva Beach, en daar is diezelfde bloem legio. Ik vraag een medewerkster die Engels verstaat hoe die bloem heet, en zij antwoordt: 'Margarita'. Weet ik veel of ze die bloem in het Grieks zo noemen, misschien kende de vrouw maar een bloem in het Engels: 'margarita' heeft me niet verder gebracht. En die bloemen waren duidelijk aangeplant: godweet waar ze vandaan komen.
Margarita: verkeerde naam
Verleden zaterdag in Blankenberge zie ik de bloem weer, maar dan in een tegeltableau, als versiering in een Jugendstilhuis: onmiskenbaar, het is dezelfde bloem. Ik raadpleeg mijn schoonbroer, die een zeer onderlegd bioloog en meer is, en hij kan bepalen over welke bloem het gaat: het is een 'stokroos', een zeer gewone naam voor zo'n mooie bloem.
De stokroos komt oorspronkelijk uit Turkije of Palestina en is pas in de zestiende eeuw in Europa ingevoerd: dat zegt 'Wikipedia'. Een prachtige en geliefde exoot is het, ongetwijfeld.
De roodste
Geen opmerkingen:
Een reactie posten