Xhoffraix: les charmilles

Verleden weekend heb ik nog eens een nacht geslapen in 'La Domaine des Hautes Fagnes' in Ovifat. Twee jaar geleden heb ik er een hele week vakantie gehouden: vlakbij ligt Malmédy, en daar was en is het mij eigenlijk om te doen. Dat domein - hotel - ligt buiten de dorpskom - als je daar al van mag spreken - in de 'Rue des Charmilles'. 'Charmilles'  is een woord dat ik helemaal niet kende, maar dit weekend ben ik erachter gekomen. Het zijn namelijk heggen van haagbeuken, of beukenhagen zoals wij gemeenzaam zeggen.

In Xhoffraix staan er daar nog behoorlijk wat van: we zijn op de Hoge Venen, en daar kan het vinnig koud zijn. En wat deden de boeren dan, die daar nogal geïsoleerd leefden? Zij plantten hoge beukenhagen aan: zo beschermden zij zich tegen de scherpe oostenwind, tegen regen en kou: een natuurlijk isolatiemiddel was het, zeg maar, want de dorre bladeren van de beuk vallen pas na de winter. Dat aanplanten gebeurde vooral in de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw: sindsdien heeft de moderne techniek voor andere manieren van isolatie gezorgd. Maar ze staan er nog, les charmilles, en ze zijn er een typisch en mooi element van het landschap.

Une charmille: achter de boerderij, effectief tegen de oostenwind

Een tweede, maar dan voor het huis

Je kunt goed zien hoe dik die beukheggen zijn, en hoe nauwkeurig gesnoeid: er wordt werk aan besteed, wildgroei is uit den boze. De mensen daar lijken me gewoon trots op hun werkstuk te zijn, en terecht, als je 't mij vraagt. 't Is weer een iets anders dan een overdreven nauwkeurig gemillimeterd gazon. En onbescheiden blikken weren les charmilles natuurlijk ook.