Charugin schildert in de traditie van de Russische volkskunst, en op het eerse gezicht lijkt het allemaal een beetje naïef. Je kunt niet anders dan denken aan Marc Chagall: vrouwen dragen dezelfde hoofddoeken als bij Chagall, maar Russische volkskunst was die man ook niet vreemd. Op het schilderij 'Dag' (2008) zie je allerlei activiteiten: een vrouw die een haan vasthoudt, eentje met een vis over haar schouder, nog een die een bloementuil aanreikt. En verder een 'bloem-huisje-boompje', een waterput, een poes, veel vogels en bloemen en centraal een grote, mooi ronde zon, alles tegen een bijna witte achtergrond. Het zou zonder meer een erg verdienstelijke kindertekening kunnen zijn, als er rechts boven geen helikopter zou vliegen die onbescheiden de letters 'CCCP' draagt: ironie van Charugin. De man is in 1965 geboren, afgestudeerd 20 jaar later: hij heeft nog wel iets meegemaakt. Maar het blijft een heel fris werk.
Dag, 2008
Uit 'Overal leven' (2010) blijkt zijn humor net zo goed. In vier lagen laat hij inderdaad zien dat er overal leven is: in het water, op het land - en daar lijkt het nog normaal - maar in de lucht worden een vogel, een vlinder en een libel gecombineerd met een helikopter - daar heb je die weer - en een engel! En helemaal van boven, in de echte ruimte, krijg je dan weer een maansikkel, een komeet, twee raketten en een straalvliegtuig, en helemaal links een zeppelin die ook weer met het waarmerk 'CCCP' getooid is. Als je zijn doeken zorgvuldig leest, heb je er wel wat plezier aan.
Overal leven, 2010
Het mag dan wel zijn dat Charugin de vormentaal van de Russische volkskunst gebruikt, in zijn onderwerpen wijkt hij daarvan toch af, zoals overigens al gebleken is. Heel duidelijk is dat bijvoorbeeld in 'Zomerse avond' (2012): een vrouw staat te hengelen, op de voorgrond speelt er een met een hond, het decor is ook traditioneel, hoewel, een fietser en een auto zijn dan weer nieuw, maar de naakte baadster midden in de rivier is heel wat anders dan de brave traditie. Maar de zon schijnt weer: Charugin schildert het kleine geluk, hij is niet dadelijk een verwant van zeg maar Luc Tuymans.
Zomerse avond, 2012
Een ander werk in lagen is 'Witte rivier' (2001). Op de linker- en rechteroever zie je min of meer gewone bezigheden, in het midden van het water hebben twee naakte vrouwen elk een bloem vast, net zoals de vrouw rechts onder, op het droge toch. En weer werkt de kunstenaar op een lichte achtergrond, wat het resultaat toch wel fris maakt, en je krijgt er een goed gevoel bij, een soort van blijdschap wat mij betreft.
Witte rivier, 2001
Of Charugin nu verbazingwekkende kunst produceert? Dat geloof ik niet echt, maar kijken naar die Russische traditie in een moderner jasje, dan ook nog vergezeld van enige ironie en humor vind ik toch wel erg aantrekkelijk. En hij is niet zwaar op de hand, deze Charugin: hij laat de zon schijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten