Tegen het einde van onze veertiendaagse wilden we wel eens iets anders dan noedels met groente of met kip, of gewoon iets minder pikants, en daar was al een oplossing voor: gepland was dat we frieten gingen eten, in Thamel, het stadsdeel van Kathmandu waar we verbleven. En die 'frituur' (echt waar) werd ook zonder moeite gevonden: er waren kenners in het gezelschap. Ik zal niet zeggen dat het de allerbeste frieten waren die ik ooit gegeten had, maar ze konden toch makkelijk de vergelijking met 'patat van eigen bodem' doorstaan: we hebben zo lekker gegeten als in een Belgisch frietkot, en dat in het midden van Nepal. Leuk is ook dat je voorbij een bord wandelt waarop het inheemse eethuis aangeprezen wordt: B.K. laat weten dat hij de eerste frituur in Nepal runt! Het woord correct gespeld en al: dan kan de friet niet slecht zijn, hier moeten ze van wanten weten! En dat is ook zo: blijkt dat het om Nepalezen ging die de stiel in Willebroek (B) geleerd hebben, een goede bakinstallatie hebben gekocht en het zaakje naar hun vaderland hebben versleept. Om Frans Olbrechts te parafraseren: België zendt zijn zonen uit.
Zonder woorden
Wat je ook tegenkomt en voor ons echt opvalt, is reclame voor Belgisch bier: je ziet het op stickers, op posters, op linnen doeken in cafés en restaurants. 'Finest Belgian Beers' roept de tekst, en dat zijn dan Hoegaarden, Liefmans, Duvel die 'Strong Pale Ale' genoemd wordt, Chimay en Westmalle 'Trappist Tripel': een Waals bier, vier Vlaamse: mocht Wevermanneke dat weten! De zin onderaan de affiche vind ik ad rem: 'Discover the taste of real beer.' Da's een boodschap aan Heineken en andere Amstels vrees ik. Het mooie van de zaak is dat zo'n tripel maar 345 Nepalese roepi kost, en dat is goedkoper dan in België: 1.000 roepi is € 7.33 waard, iets meer dan een derde dus € 2.50. Daar moet je hier te lande lang naar zoeken. Ook ongelooflijk is dat je 7.000 km ver zit, en daar een bier drinkt dat op 22 km van je thuis gebrouwen wordt. Ook voor trappist geldt kennelijk dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn! Axel, de Duitse mede-eigenaar van het 'Royal Park Hotel' in de streek van Chitwan vertelde ons: 'It pops up sometimes, but it disappears again'. Weg enthousiasme! Wat ons niet belet heeft ervan te genieten, daar ver weg in Azië.
Vlaanderen boven!
Couleur locale in Nepal
Zeer mooi was ook het duidelijke spoor van belgitude vlak bij ons hotel in Kathmandu. We keken vandaar uit op een ander hotel een straat verder, en wat ik daar zag was zonder meer ontroerend: een meer dan levensgrote panda, het verbeelde streefdoel van Onze Grote Leider en Roerganger. De panda's waren toen al echt een issue in het vaderland, Panda Bart was toen nog niet van een podium geflikkerd, maar de echte verkiezingspropagandastunt was toen in Kathmandu al te spotten. Vooruitziend en expansief dat die man is! En muurvast bovendien: struikelen is hier ondenkbaar. België staat bekend als het land van het surrealisme, wat hier nog maar eens gebleken is.
Toekomstbeeld? De Belg op bamboedieet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten