Pescara: dag 3 - Il Gran Sasso

Derde statie vandaag is 'Il Gran Sasso', letterlijk 'de grote steen, of rots'. Dat is de weinig poëtische naam van het bergmassief in de Abruzzen. Met ons busje komen we aan de 'Campo Imperatore', het keizerlijke gebied als het ware: we zitten dan op een hoogte van 2.130 meter. Je kunt alleen te voet hoger, en een enkelen van ons ondernemen fluks een flinke bergwandeling, anderen maken gebruik van de moderne techniek, dat wil zeggen van de 'funivia', de kabelbaan, en laten zich omhoog hijsen. Dan kom je in de buurt van de 'Corno Grande', met zijn 2.912 meter de hoogste top van de Apennijnen.

Naar boven

We gaan in het zonnetje zitten, want dat schijnt daarboven ook, en zien nog hoger, op de flanken van de berg, 'la jeune dorée' en iets oudere Italianen profiteren van het laatste skiweer. Hier is ongetwijfeld Alberto Tomba geboren, of elders in Italië, dat kan natuurlijk ook. Eind maart, de 30ste om precies te zijn: de liefhebbers moeten hoog naar boven om te skiën, smelten staat voor de deur, heeft eigenlijk al een grote voet in huis. 'Après-ski' is er voor hen en voor ons, zonder skiën, niet bij: de enige afspanning op deze hoogte is gesloten, einde seizoen loont het de moeite niet meer. Je kunt wel een beetje rondwandelen, en zie zie je warempel een weerstation, kennelijk uitgerust met behoorlijke telescopen. Het zal dus eerder een observatorium zijn: ze houden alles in de gaten, die Italianen.

Weerstation/observatorium op eenzame hoogte

Om vier uur wordt al frisser en we dalen weer af, naar ons keizerlijke veld, alwaar we toch nog een kleine après-ski hebben. En dan naar Pescara, naar inmiddels 'onze' 3° Cerchio. Morgen wenkt onze laatste dag al. Purtroppo...

En weer naar beneden

Il Corno Grande  (links) en Piccolo (rechts)