Pescara: dag 4 - Pescara en terug

De laatste dag dus, vandaag: eens rondkijken in Pescara zelf. Niet dat de stad veel te bieden heeft: ze heeft wel 120.000 inwoners, maar ze is jong. Als stad bestaat Pescara pas sinds 1927: weinig bezienswaardigheden dus, weinig merkwaardige tradities, niet veel dat echt tot de verbeelding spreekt. Tenzij 'La Festa di Sant'Andrea': een processie ter ere van de Heilige Andreas op zee. Maar die heeft plaats op de laatste zondag van juli: die hebben we dus niet gezien.

Andreas is de beschermheilige van de vissers: vlak bij ons hotel staat zijn kerk, in het deel van de stad waar vroeger een vissersdorp was, 'Penne'. Die kerk hebben we wel gezien, Annie en ik: het is een recent gebouw, uit 1964, en weer achthoekig. Veel licht valt er binnen, en vier glas-in-loodramen beelden bijbelse taferelen en de kruisdood van de apostel.

De vermenigvuldiging van de broden en de vissen

 

De marteling en dood van de apostel op het sint-andrieskruis 

Echt sensationeel zijn deze ramen niet: wel nieuw, maar eerder traditioneel. Dat van Andreas is anders wel interessant: hij is op zijn kruis gebonden terwijl vissers rond hem aan het werk zijn, een paar vissersboten komt aangevaren, de zee is natuurlijk prominent aanwezig. Hij is in  zijn verhaal afgebeeld, maar dat is naar onze tijd getransponeerd: die scheepjes zijn hedendaagse vaartuigen, links van hem zie je een beeld van zijn kerk, achter hem de brug over de Pescara. De boodschap zal duidelijk zijn: Andreas' betekenis vroeger, maar ook die van vandaag in Pescara.

Maar we gaan naar de zeedijk, de lungomare zoals ze die hier noemen. Eventjes wanen we ons nog eens in L'Aquila: maar neen, het is gewoon een appartementsgebouw dat afgebroken wordt. Niets aardbeving hier.

Scène uit het dagelijkse leven: afbraak met de grote middelen.

Annie en ik verkennen de lungomare: we zien  iemands verloren in een boompje hangen, zelfs de sleutels van een kluis zijn erbij, en op een strandterras drinken we wat en vertellen elkaar over de dingen des levens. Na de middag doen we dat nog eens over, samen met Moniek deze keer. En we gaan te water: voorzichtig pootje baden in de Adriatische Zee is dat.

 

Scène uit het dagelijkse leven: de sleutels tot het geluk

En als je daar in Pescara bier wil drinken, dan krijg je 'Maes Pils': 'maës' zeggen ze hier. Ongetwijfeld is dat voorspellend bier: morgenochtend om half zes op, kort na acht stijgt het vliegtuig op, en om half twaalf staan we weer in Turnhout.

Scène uit het dagelijkse leven: Moniek, en Annie met 'maës'

En nu wachten we weer tot volgend jaar op onze volgende Italiëreis met dit exquise gezelschap: waar, en vooral met wie kunnen we nog beter zijn?