zondag 29 juli 2012

Vakantie: van Brugge naar Blankenberge

Voor het tweede jaar breng ik in Brugge en Noord West-Vlaanderen een week vakantie door: stad - ik wil er graag zijn - en streek - la plat pays qui est le mien - interesseren mij enorm. Ik begin op het Walplein in Brugge, in de buurt van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Leeg is dat op deze vrijdag 20 juli: het is geen toeristenweer dit jaar. En het beste moet nog komen: een zondvloedige plensbui die het plein voorbeeldig schoonveegt en de middag te donker maakt. Maar ook in Brugge is het nog nooit blijven regenen: opklaringen en de zon komen eraan en ze blijven.


Grijze vakantiemiddag

Ik loop even bij 'De Treurenden' binnen, want ik wil het boek kopen, en ga dan in de Sint-Salvatorkathedraal kijken hoever de restauratie opgeschoten is sinds vijf weken geleden. Ik zie een pracht van een glas-in-loodraam, en tezelfdertijd merk ik dat ik in een gratis koorconcert terechtgekomen ben. Dat koor is kennelijk


Sint-Salvator: kleurrijk, levendig glas-in-loodraam

niet het eerste het beste: het gaat om de 'Camerata Coral de la Universidad de Cantabria. Santander (Espagne)' zoals een eenvoudig vouwblaadje met ook de teksten van de gezangen me leert. Ze zingen Bach (Ich lasse dich nicht, du segnest mich denn), Gustav Holst (Nunc Dimittis), een Kyrie uit een mis van Palestrina: niveau heeft het zeker. En de uitvoering is prachtig. Later in de week zal blijken dat de kathedraal vaker voor dergelijke  concerten gebruikt wordt.


De 'Camerata Coral' uit Santander

Zoals blijkt: in Brugge valt altijd wel iets te beleven, maar ik moet vandaag nog in Blankenberge geraken, in de 'Floreal'. Dat is een groot en best modern vakantiehotel van het ABVV, van linkse signatuur met andere woorden. De prijzen zijn  dan ook erg democratisch: een avondmaal in drie gangen voor € 14: ik weet niet waar je dat elders aan de kust kunt krijgen. Voor dat geld serveren ze je natuurlijk geen culinaire hoogstandjes, maar wat je krijgt, is echt wel goed. Het publiek bestaat nogal voor een aanzienlijk deel uit gepensioneerden, maar net zo goed zijn er nogal wat jonge gezinnen met kinderen. Ik lag er op de vierde, de hoogste verdieping, en kon met mijn scootmobiel tot in mijn kamer komen, en hem daar ook opladen: comfort voor iedereen, ook voor mensen die niet meer zo goed ter been zijn.

Als je er wat rondkijkt en foto's wil nemen, valt enige vrijmetselaarssymboliek nogal op. Een glas-in-loodraam waarin winkelhaak, passer en schietlood zijn verwerkt, naast een landbouwer en symbolen die een aantal industrieën oproepen.


De werker arbeidt

In de centrale hal waar ook de receptie is, staat een groot ensemble van beelden: een werkbank, een arbeider, en een soort van figuur waarvoor een schietlood. Het moet inderdaad niet overal kerkelijke symboliek zijn, zeker hier niet. Ik vraag me wel af wie van de gasten dat allemaal herkent.


Werkbank, arbeider en schietlood

De zee wil ik vandaag natuurlijk ook nog zien, dus de dijk op. Vanzelfsprekend rijd ik de de pier eens op en af: 'la promenade jetée' zoals die op oude affiches werd genoemd.


De pier en dakjes van strandkabines

De zonsondergang bekijken, dat is hier ook een sensatie, die kan hier erg mooi zijn: regenen doet het inmiddels al lang niet meer. Dat kan hier nog best boeiend worden, aan 't zeetje'. En in het nabije binnenland, want deze toerist leeft niet van water alleen.


Bijna zonsondergang

Geen opmerkingen: