30 meter Turnhout

Zowat half september vorig jaar hoorde ik van Lau De Vries dat hij het plan had opgevat een panorama van Turnhout te schilderen, hij was toen eigenlijk al pril begonnen. Inspiratie: het 'Panorama Mesdag' in Den Haag, dat hij in januari 2011 had gezien. Zoiets van en voor Turnhout schilderen, dat moest toch kunnen, en het zou ook wel iets zijn. Het duurde eventjes eer Lieve Flour, die zichzelf consequent en bescheiden zijn 'schildermeisje' blijft noemen, en van wie Lau de ondersteunende en meewerkende expertise gevraagd had, besefte 'God, hij meent het', en overstag ging: met zijn tweeën vatten ze het werk aan, het zou er komen! Panorama De Vries: de conceptie was een feit!

Eerste werkplaats: het atelier van kunstschilder Lieve, in feite een eerder krap zolderkamertje in de buurt van de Heilig Hartkerk, in 'Turnhout Centraal' dus. De ruimte was er echter zo karig dat ze telkens aan een stuk van twee meter moesten werken: eerst de foto op het doek tekenen en dan inschilderen. Als je weet dat het hele panorama 30 lang zou worden, besef je meteen dat aan die werkwijze heel wat inventiviteit en kunst- en vliegwerk te pas moest komen. Maar het bleef gestadig lukken en vooruitgaan.

Op het zolderige atelier: een stukje Turnhout op de eerste meters

Zo'n lap van 30 bij 2 meter wil natuurlijk uit die benepen ruimte breken, en de finale oplossing bleek 'Kunstforum Würth' te zijn: daar hangt nu het hele doek, dat echter nog niet voltooid is. Meer dan de helft is afgewerkt, en dat is al meer dan de moeite. Bovendien kun je de twee kunstenaars aan het werk zien en zijn ze aanspreekbaar - Nederlands is goed, je hoeft niet bepaald echt Turnhouts te praten - en bereid om uitleg te geven. En je kunt de twee ook je terechte complimenten geven.

Lau, vader van het panorama

Lieve, schildermeisje met veel expertise

Want het is wel iets, dit panorama: 'an enterprise of great pitch and moment' is een ietsje overdreven, maar het komt wel in de buurt. Alleen al de hoeveelheid geduld die Lau en Lieve opgebracht hebben, dwingt bewondering af: eerst alle gebouwen en gebouwtjes meticuleus op het doek tekenen, en ze daarna inschilderen - binnen de lijntjes blijven! Met de grove borstel kun je hier niet doorgaan: het inschilderen kost natuurlijk ook zijn tijd.

Millimeterwerk, eerst getekend

Drie torens: Sint-Pieter, Watertoren, Heilig Hart

Het resultaat mag zonder meer gezien worden: het laat de 'landmarks' van onze stad zien, en net zo goed de groene omgeving. Opvallend hoeveel tinten van groen het schilderij bevat: het maakt het doek levendig. Wat voor Turnhoutenaren ook zeer aantrekkelijk is: zoeken waar wat staat en het vinden - olé! - of de binnengesmokkelde grapjes betrappen: een 2012-hert van Turnhout, Laus skatende kleinzoon, een heer uit een kaartspel, zelfs een vuurtoren! Zulke grote zoekplaatjes maken ze niet te gauw, vind ik dan maar. Evenmin zulke panorama's: ik ken maar twee mensen die voor Turnhout Cultuurstad met een dergelijk project bezig zijn: je mag dan van 'origineel' spreken. Als je er in de lokale media over leest, stoot je vaak op het woord 'huzarenstuk'. Dat is natuurlijk verkeerd: 'Panorama De Vries' is geen huzarenstuk, het is een 'huzarentotaal', en dat wil bekeken worden. Allen daarheen, heet het dan: Kunstforum Würth, tot 23 december.

Het was te hopen dat er nadien een definitieve oplossing voor dit panorama gevonden wordt, zodat het niet verloren gaat. Want het is natuurlijk ook een pracht van een tijdsdocument, dat ook nog. Toch?