Wat Esten hun land toedragen
Laine Jänes, minister van cultuur sinds 2007
Ik heb het al eens gehad over de positiever relatie tussen de president, Ilves, en zijn volk. Veel respect leek me dat voor de man te hebben. Maar hij staat eigenlijk boven de partijen, hoewel hij een sociaal-democratische stempel heeft. Een 'echte' politica heb ik op het zangfeest bezig gezien. Het gaat om de minister van cultuur, Laine Jänes.
Eventjes een omweggetje: bij het zangfeest horen ook min of meer uitgebreide programmaboekjes, een in het Ests, met de teksten van alle liederen, en een in het Engels, waarin personen belangrijk voor het feest worden voorgesteld en/of geïnterviewd. Zo leer ik die minister van cultuur, Laine Jänes kennen: ze heeft sinds 1969, toen ze 5 jaar was, aan alle song Celebrations deelgenomen. Voor 1999 had ze twee koren onder haar hoede, nu als minister van cultuur nog altijd een. Van 2004 tot 2007 was ze ook burgemeester van haar geboortestad, Tartu, de tweede grote stad in Estland (zo'n 100.000 inwoners). Toch: niet voor niets luidt de titel van het artikel over haar 'Addicted to singing and choir conducting'. Die tekst is allicht ook een beetje pr, maar we mogen toch aannemen dat hij de waarheid vertelt.
Die Laine Jänes spreekt voor de laatste twee nummers van het zangfeest het publiek toe, hartelijk en vrolijk applaus natuurlijk, waarop ze zich omdraait en de 24.700 zangers begint te dirigeren: het nummer stond niet in de programmaboekjes, was allicht wel voorbereid. Euforische bijval volgt natuurlijk: onze minister van cultuur is 'the right woman on the rigfht place' voel je de Esten denken.
Verplaats dat gebeuren eens naar Vlaanderen: stel je Mieke Vogels voor die een koortje van een honderdtal mensen leidt bij 'In het bronsgroen eikenhout'. De provincie klopt misschien niet zo goed, maar de kleur is tenminste correct. Of Bert Anciaux voor een koor dat 'Brussel was toen nog een bruisende stad' zingt, laat staan 'C'était au temps que Bruxelles bruxellait'. Waanzin natuurlijk. Beide lieden praten bovendien een eerder persoonlijk stijlloos onNederlands, Vogels doet al eens de 'vogeltjesdans' met verpleegkundigen als ze de witte woede een beetje gekalmeerd heeft en iets voor die mensen uit de brand gesleept heeft, of ze gaat troostend met hoofddoek (draagt ze sindsdien alle dagen!) bij een aantal Marokkaanse vrouwen zitten als de migrantengemeenschap weer eens te veel ineens te verduren heeft gekregen.
Of de CVP zingt op een congres een volkslied van Will Tura: 'Mooi, 't leven is mooi!' wordt enthousiast het zwerk ingestuurd. O Wonne!
Het kan alles behalve kwaad andere culturen te leren kennen, te ontmoeten en ze gedeeltelijk mee te beleven: ondanks al zijn rijkdom en welvaart, besef je dan, een modern 'Arm Vlaanderen' is helemaal geen fictie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten