Zeilvakantie 2: Charleroi - Puerto San Miguel

Mijn eerste zeilvakantie was me best goed bevallen, een tweede laat je je dan niet voorbijvaren: deze keer naar de Canarische Eilanden, met dezelfde tweemaster, TS Astrid, ongeveer dezelfde reisgezellen, maar met veel beter weer in het vooruitzicht dan een half jaar geleden. We nemen het vliegtuig op Brussels South - Charleroi wil dat voor de gewone mens zeggen - en zullen landen op 'Tenerife Sur Reina Sofia': dat is ook een luchthaven waar alleen goedkope luchtvaartmaatschappijen op vliegen. De vlucht verloopt voorspoedig, maar ze duurt wel 4,5 uur, en ondertussen wordt de bewegingsruimte kleiner en krapper. Tenminste, dat gevoel krijg je. Maar het is open weer, en je kunt goed de route volgen: over Noord-Frankrijk (Bretagne) gaan we, de Golf van Biskaje, een groot stuk Spanje met hier en daar besneeuwde bergtoppen, en dan over de Atlantische Oceaan, waar steeds meer bewolking opkomt. Op 'Reina Sofia' is de zon er weer, zoals verhoopt.

Een deeltje vloot naar de zon

Op luchthavens is natuurlijk geen tweemaster te vinden: die ligt in Puerto San Miguel, waar we met de taxi heen rijden.

Puerto San Miguel: andere vervoermiddelen

Aan boord krijgen we gelijk een welkomstdrankje - cava natuurlijk, we zijn in Spanje! -  ik haal de banden met oude bekenden weer aan en ontmoet er nieuwe. De schipper en zijn vrouw zijn zoals de vorige keer de vertrouwde Pieter en Ineke, en Henk haalt om de start wat feestelijk en jolig te maken zijn accordeon boven: 'Allen die willen te kaap'ren varen waar de meeuwen schreeuwen' nemen stormenderhand het zuiden van Tenerife in. Toeristen doen dat zeker ook: onophoudelijk vliegen Boeings af en aan. Je vraagt je af waar ze al die mensen steken, maar snel blijkt dat ze hier niet kijken op een vakantiecomplex of -dorp meer of minder: crisis in het toerisme lijkt hier veraf.

Henk in een muzikale uitspatting

Wij krijgen onze kajuiten toegewezen, het wordt een beetje uitpakken en vervolgens de inwendige mens verwennen. We zitten nu 'duidelijk zeer zuidelijk', zoals Hans Andreus dat uitdrukte, maar ook hier heeft de dag een eind, ook hier krimpt het licht in het westen. Het heeft wel iets hier, met palmbomen op de achtergrond.

Avondval over Puerto San Miguel

Morgenochtend zullen we naar het oosten turen en de nieuwe dag geboren zien worden. We varen dan naar 'La Gomera', naar verluidt het mooiste van de zeven Canarische Eilanden. En de zee zou rustig zijn: zeezieken zijn niet te verwachten: waar kunnen we nog beter zijn? Of, zoals Henk steevast zegt: we mogen ons alweer bij de gelukkigen rekenen. Daar zijn we voor gekomen natuurlijk: voor nieuwe ervaringen te land en ter zee, en met de mensen op het schip en elders. We kijken ernaar uit.

Bijna de helft van onze tweemaster, TS Astrid