Cordoba is natuurlijk niet alleen de moskee-kathedraal: de stad heeft zo'n 325.000 inwoners, daar is dus wel meer te zien. We wandelen door de straatjes van La Juderia, het joodse deel van de stad, en komen aan de Sinagoga: die stamt uit de 14de eeuw, en is niet veel meer dan een kleine vierkante ruimte. Mijn gids vertelt me dat het hogere gedeelte van de muren is mudejarstijl gestuct is, en versierd met Hebreeuwse inscripties. (Samen met twee tempels in Toledo is dit een van de zeldzame joodse tempels die Spanje nog rijk is. - Bron: Michelin, De Groene Reisgids Andalusië) En zo zijn we dan in contact gekomen met de drie godsdiensten van het boek.
Versieringen in mudejarstijl, en Hebreeuwse inscripties die moeilijk te vinden zijn.
Een eindje voorbij de synagoge lopen we voorbij het standbeeld van rabbijn Maimonides, een zeer bekende, zeg maar wereldberoemde filosoof en arts uit Cordoba. Uit deze stad komt ook de moslim Ibn Rushd, in het Westen beter bekend onder zijn naam Averroes, die met zijn commentaren op de werken van Aristoteles in de late middeleeuwen zeer veel invloed heeft gehad. Beide heren waren in feite 'homines universales'. Averroes heeft ergens in Cordoba ook een standbeeld, maar dat hebben we niet gezien. Jammer...Wel positief is dat de Spanjaarden ze vele jaren later met een beeld vereeuwigd hebben.
Standbeeld van rabbijn Maimonides
Niet zo ver van de Moskee-Kathedraal stroomt de Guadalquivir, die bekend staat als de ziel van Andalusië: hij is 670 km lang, en de enige rivier die op het Spaanse schiereiland uitsluitend door Andalusië vloeit. De naam is van zuiver Arabische oorsprong: de Moren noemden hem 'Guad-al-Quivir', wat 'de Grote Rivier' betekent. Ten tijde van Keizer Augustus sloegen de Romeinen al een brug over de rivier, maar ze is zo vaak herbouwd, dat er op dit ogenblik nog weinig Romeins aan de brug te zien is. Dat neemt niet weg dat het een Brug met een grote B is, en in de Romeinse tijd een indrukwekkend bouwwerk geweest moet zijn.
De Gudalquivir vanaf de Romeinse brug
De Romeinse brug en zicht op Cordoba
Op het einde van de brug staat een toren, de Torre de la Calahorra, wat dat laatste woord ook moge betekenen. Het gaat om een oorspronkelijk Arabische burcht met twee torens, waarvan er een in de loop der tijden afgebroken is. Die laatste deed dan dienst als gevangenis voor de adel(!), als kazerne en ook als school!
La Torre de la Calahorra
De Romeinse brug, een beetje stroomopwaarts
Zo besluiten we ons bezoek aan Cordoba: we trekken naar Sevilla voor ons copieus avondmaal. Dat moet van onze hotels ook gezegd worden, ze laten ons daar niet verhongeren: op het einde van de reis was ik 3 kilo aangekomen. Die probeer ik er nu weer af te lijnen, maar niet te fanatiek: met minder en te weinig eten moet je ook weer niet overdrijven houd ik mezelf dan voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten