Het is al vrijdag nu, en we hebben ons nog geen moment verveeld: we werken een best druk programma af. Vandaag hebben we het rustiger, maar we moeten wel veel kilometers maken: we rijden naar Jerez de la Frontera, en dan naar Cadiz.
In Jerez krijgen we een rondleiding en degustatie bij Gonzalez Byass, de producenten van de sherry Tio Pepe: ons wordt uitgelegd hoe die sherry tot stand komt. Dat gaat volgens een ander procedé dan bij gewone wijnen, maar dat uitleggen is me te technisch. Een filmpje toont ons de vroege geschiedenis van de wijnhandel in deze stad: de Feniciërs hadden er al interesse voor, ze vervoerden in ieder geval ladingen van deze wijn.
Feniciërs die wijn vervoeren. Of ze daarbij zingen, is niet duidelijk
We worden rondgeleid door een Nederlandstalige gids: ze spreekt een Nederlands met duidelijke Vlaamse inslag, maar toch is zij geen Vlaamse: een Spaanse getrouwd met een Vlaming die ook van sherry houdt? Merkwaardig is ook dat ze van kelders spreekt, terwijl die zich op de begane grond bevinden: dat zal ook wel special zijn aan sherry. Zij heeft het over wijn, en het is natuurlijk wijn, maar zoals bij port spreken wij over sherry alsof het een andere drank dan wijn zou zijn. Hij heeft dan ook een hoger alcoholgehalte.
De grootste wijnkelder van Gonzales Byass
We degusteren twee glazen: het geheel was een geslaagd promotiepraatje zullen we maar zeggen. In Breendonk kun je zo ook Brouwerij Moortgat gaan bezichtigen: daar brouwen ze ook een speciale drank.
Eten doen we tussen Jerez en Cadiz: in de schaduw van het lover, met zicht op de Spaanse vlag.
Spanje, groot land, maar verliezer van de Tachtigjarige Oorlog. En de Zuidelijke Nederlanden wonnen evenmin.
Cadiz ligt op en schiereiland aan de Atlantische Oceaan: 't is eens iets anders dan die eeuwige Middellandse Zee denk ik dan, maar veel verschil maakt het niet. Ondertussen is het ook een stad met zo'n 120.000 inwoners, Jerez heeft er 212.00. De steden die wij aandoen zijn veel groter dan de gemiddelde Vlaamse stad, en ze liggen ook verder uit elkaar. De driehoek Turnhout-Geel-Herentals heeft zo'n 60 km aan zijden, Sevilla-Cordoba-Granada is toch gauw 300 km: de afstanden tussen belangrijke centra zijn hier snel groot.
Cadiz is niet bepaald alom bekend, maar ik weet dat de Slag van Trafalgar hier in de buurt geleverd is: de Engelsen versloegen de Fransen, waardoor zij in de loop van de 19de eeuw hun British Empire konden uitbouwen, en de Fransen gewoon moesten toekijken. Maar dat heeft in feite weinig met Andalusië te maken. Je vindt in de stad dan ook geen huis met een gedenkplaat in de trant van 'Hier versloeg Nelson ...' Een zeeslag kan aan land moeilijk herdacht worden: de rook van de laatste kanonschoten is ook al meer dan twee eeuwen verdwenen. En Nelson won wel de slag, maar schoot er zelf het leven bij in. Als troost hebben ze in Londen een plein naar deze gebeurtenis genoemd, en op dat Trafalgar Square staat het beeld van Nelson boven op een zuil: hij mag zich dus gelukkig prijzen, nog altijd is hij beroemd! Ondertussen heb ik uitgevist de Trafalgar zo'n veertig kilometer van Cadiz ligt: dat is zoals Antwerpen in de buurt van Turnhout ligt!
Cadiz, richting zuid
Cadiz, richting noord, met Katrien
Echt veel is er in Cadiz niet te bezichtigen en te bezoeken, en we willen het ook wel wat rustiger aan doen. Met de 'kathedraal van de beide Amerika's werd in 1722 begonnen, maar hij werd pas afgewerkt in 1835: zo krijg je een mengeling van barok en neoklassiek. Ook het weten waard: in de crypte van de kerk ligt Manuel de Falla begraven, de bekende Spaanse componist die in 1876 in Cadiz werd geboren. Hij is overigens gestorven in Argentinië, op 14 november 1946.
De kathedraal van de beide Amerika's, opgeluisterd door Tine, Katrien en Bie
De neoklassieke voorgevel van de kathedraal
Dat was Cadiz voor ons. Wij weer naar ons busje, dat ons naar Torremolinos brengt, naar ons tweede hotel. Sevilla laten we vandaag ook achter ons.
brengt, naar ons tweede hotel. Sevilla laten we vandaag ook achter ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten